ΖΗΤΩ Η 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 - ΖΗΤΩ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ - ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ

ΑΦΙΕΡΟΥΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΘΝΑΡΧΗΝ ΓΕΩΡΓΙΟΝ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΝ

Σκοπός των σελίδων αυτών, είναι να εξάρουν την Προσωπικότητα, το Ήθος και τον Αδαμάντινον Χαρακτήραν, του μεγαλυτέρου Ηγέτου που ανέδειξε η Ελλάς κατά το δεύτερον ήμισυ του 20ου αιώνος. Είναι αφιερωμέναι εις τον Εθνάρχην Γεώργιον Παπαδόπουλον, εις Μνήμην Ιεράν και Αιωνίαν.

Ο Πρωτεργάτης και Αρχηγός της Εθνοσωτηρίου Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967, ο αγνωμώνως λοιδορηθείς και κατασυκοφαντηθείς, ο αταλαντεύτως πιστός παραμείνας εις τας Ελληνοχριστιανικάς Αρχάς και τα Ιδεώδη, υπηρετήσας αυτά μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός του, το λαμπρόν τέκνον της Αχαϊκής γής, είναι ο Νέος Ελληνικός Φάρος προς τον οποίον ως στήριγμα και ελπίδα δύναται το Έθνος να ατενίζη καθώς παραπαίει και κλυδωνίζεται, έρμαιον και βορά αλλοφύλων και αλλοθρήσκων εχθρών του.

Με την ευχήν όπως αι σελίδαι αύται συντελέσουν κατ' ελάχιστον εις την αποκατάστασιν της Ιστορικής Αληθείας και την Ανάδειξιν του λαμπρού Έργου του Γεωργίου Παπαδοπούλου και της Εθνοσωτηρίου Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967, καλείται ο επισκέπτης όπως κλίνη ευλαβώς το γόνυ ενώπιον του Τιτανίου Ανδρός, απορρίπτων δε τας παρωπίδας και κωφεύων εις φωνάς παραπλανητικάς, ανακαλύψη το Μεγαλείον και την Αξίαν της προσφοράς του.

εις ά διασώζει, ιστορεί, πραγματεύεται και ανασκευάζει τα πραγματικά γεγονότα της Χρυσής Εποχής της Νεωτέρας Ελλάδος.

Επιπλέον δ’ αυτού, ο δημοσιογράφος κ. Γρηγόριος Μιχαλόπουλος ενεργών ως "Ορκωτός Λογιστής της Ιστορίας" διά της εφημερίδος του "Ελεύθερη Ώρα", εις τας δέλτους της οποίας διασώζονται και αποτυπούνται πλείστα όσα Ιστορικά Κείμενα και Γεγονότα, προς χάριν των αποστρεφομένων τα ψεύδη, και των επιζητούντων την Αλήθειαν.

Το μέγιστον μέρος των εδώ παρουσιαζομένων, πρωτοενεφανίσθη εις τα ιστορικά βιβλία του Στρατηγού Στυλιανού Παττακού, ως και εις δημοσιεύματα της προρηθείσης εγκρίτου εφημερίδος, ενεπλουτίσθη δε κατά το δυνατόν και με στοιχεία άλλων πηγών. Ομοίως συνέβαλον και τα δημοσιεύματα των ετέρων εκδόσεων του "Δημοσιογραφικού Οργανισμού Μιχαλόπουλου" τα παρουσιασθέντα εις τας εφημερίδας "Ελεύθερη Ώρα της Κυριακής" και "Νέοι Άνθρωποι".

Παρακαλείται οιοσδήποτε δύναται να συμβάλη εις την αρτιωτέραν παρουσίασιν των σελίδων αυτών, όπως επικοινωνήση μετά του συντάκτου εις την διεύθυνσιν:

21467@excite.com

Η τεκμηριωμένη παράθεσις, συμπλήρωσις ή διόρθωσις ημερομηνιών ή και γεγονότων σχετικών με το περιεχόμενον των σελίδων αυτών, η χρονολόγησις του ήδη υφισταμένου φωτογραφικού υλικού και η αποστολή νέου, η αναγνώρισις προσώπων εμφανιζομένων εις φωτογραφίας, είναι μερικοί από τους τομείς εις τους οποίους είναι ευπρόσδεκτος κάθε δυνατή συνδρομή.

Ιδέαι ωσαύτως ή προτάσεις διά την καλυτέραν ανάδειξιν της προσωπικότητος, της ζωής και του έργου του Εθνάρχου Γεωργίου Παπαδοπούλου, είναι ευπρόσδεκται εφόσον υποβληθούν.

ΖΗΤΩ Η 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 - ΖΗΤΩ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ - ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ

ΠΟΙΟΣ ΗΤΟ Ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Ένα Εμπνευσμένο Άρθρο του Δημοσιογράφου κ. Γρηγορίου Μιχαλόπουλου,
Γενικού Διευθυντού της εφημερίδος "Ελεύθερη Ώρα" και του τηλεοπτικού σταθμού "Τηλετώρα".

...Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας δικτάτωρ...

Και ποιός ήταν αυτός ο κακός, ο φονιάς, ο άνθρωπος που κρέμασε στο Πολυτεχνείο τόσους φοιτητές, που πεινούσαν οι υπάλληλοι στο Κράτος, που εγκατέλειψε τα ταμεία αδειανά, που έκανε βίλες, που του βρήκανε καταθέσεις στις Τράπεζες, που είχε ένα σπίτι γιομάτο χρυσαφικά, που δεν έφτιαξε ούτε ένα έργο, ούτε ένα Νοσοκομείο, ούτε ένα δρόμο, που δεν βοήθησε να γίνει ούτε ένα εργοστάσιο, που κυνήγησε του Βιομηχάνους;

Ποιός ήταν Γιαγιά, αυτό το Τέρας που πήγε την Πατρίδα μας τόσα χρόνια πίσω; Πώς τον λέγανε, Γιαγιά;

Η Γιαγιά - Ελλάδα καθισμένη στην Αυλή της Ιστορίας, ακούει τα εγγόνια της... Έχουν ακούσει τόσα πολλά για τον Δράκουλα Γεώργιο Παπαδόπουλο, και θέλουν να μάθουν περισσότερα για τον δικτάτορα που ρούφαγε αίμα, που τρέφονταν με σάρκες...

Η Γιαγιά - Ελλάδα σκέπτεται... Ζαρώνει το μέτωπό της, φτάχνει την ποδιά της, πίνει λίγο καφέ φτιαγμένο με κριθάρι και καλαμπόκι που είναι ελαφρύς, λόγω της καρδιάς της, και τους λέει:

- Θα σας πώ ένα παραμύθι... Ένα μεγάλο παραμύθι...

Μιά φορά και έναν καιρό υπήρχε ένας αξιωματικός που τον έλεγαν Γεώργιο Παπαδόπουλο...

Φτωχόπαιδο... Πάντα πρώτος... Μεγάλο μυαλό... Κάποια ημέρα, μετά από πολλές παρακλήσεις, με άλλους φίλους του, πήραν την απόφαση να μπούνε μπροστά... Και έμειναν 7 ολόκληρα χρόνια. Και σωστά ακούσατε τα όσα λένε... Να...

- Χάρισε στους Δημοσιογράφους το λεγόμενο Αγγελιόσημο, που κανείς τους δεν θυμάται...

- Έφτιαξε μεγάλα κτίρια που θα ζήσουν μέχρι το 2500!

- Έφτιαξε Νοσοκομεία...

- Μεγάλους δρόμους...

- Έδωσε στο 80% των υπαλλήλων δάνεια...

- Πήρε για το Στρατό αεροπλάνα και υποβρύχια...

- Δεν είχαμε εκείνα τα χρόνια ούτε μία φωτιά...

- Έδωσε χρήματα σε Βιομηχάνους, Βιοτέχνες, δάνεια...

- Χάρισε τα Αγροτικά χρέη...

- Όπου κι αν πήγαινε ξεσηκωνόταν ο Τόπος!

- Στο Πολυτεχνείο δεν κρέμασε, απλώς τον "κρέμασαν" όσοι ήθελαν να τον ρίξουν...

- Και όταν ήλθαν οι Καλοί και τον έπιασαν, ενώ του έγινε πρόταση να φύγει, αυτός, με την ξεροκεφαλιά που τον έδερνε, προτίμησε να μείνει 25 χρόνια φυλακή...

- Δεν υπέγραφε για να βγεί από την φυλακή, παρά τις ποικίλες υποσχέσεις...

- Και ένα πρωινό, όταν πέθανε, του βρήκαν μόνο τα παράσημα και κάποιες στρατιωτικές στολές. Σκέτος μπατίρης, φτωχός παιδάκια μου... Φτωχός, ενώ θα έπρεπε να ήταν εκατομμυριούχος... Έτσι το συνηθίζουν, τα στερνά χρόνια, όσοι ανακατεύονται με τα πράγματα του Τόπου!

- Καλέ Γιαγιά, τι πράγματα μας λες; Τι ΠΑΡΑΜΥΘΙ μας άρχισες;

- Παιδιά μου, καλά μου παιδιά... Ξέρετε τι είναι πιο αληθινό και από την αλήθεια;

- Τι Γιαγιά;

- ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ, το ΠΑΡΑΜΥΘΙ...

Και ο Δικτάτωρ, ο ...δολοφόνος, ο ...Δράκουλας, όπως μου τον είπατε, ήταν μέσα σε αυτό το ΠΑΡΑΜΥΘΙ... Ένα ΠΑΡΑΜΥΘΙ που μετά από πολλά - πολλά χρόνια θα λέμε πάντα...

- ΜΙΑ ΦΟΡΑ και ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ...

ΓΡΗΓ. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

Υστερόγραφο:
Δεν υπήρξα χουντικός. Έχασα τη δουλειά μου. Με συνέλαβαν δύο φορές. Ταλαιπωρήθηκα. Δεν εξαργύρωσα καμμία μου πράξη. Άρα: Μπορώ να ομιλώ, έχω το δικαίωμα να κρίνω. Και επιμένω στον όρο: Ως ΟΡΚΩΤΟΣ ΛΟΓΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ!

Εδημοσιεύθη την 6ην Ιουλίου 1999 εις την εφημερίδαν "Ελεύθερη Ώρα"
και την 9ην Ιουλίου 1999 εις την εβδομαδιαίαν εφημερίδαν "Νέοι Άνθρωποι"

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ ΤΩΝ ΚΥΡΙΟΤΕΡΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ
ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΑΡΧΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

05	05	1919	Εγεννήθη εις Ελαιοχώριον Αχαϊας.
		1940	Απεφοίτησε της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, ως Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού.
1940- 44			Επολέμησε κατά τον Β΄ Παγκόσμιον Πόλεμον και την διάρκειαν της Κατοχής.
		1941	Ενυμφθεύθη την Νίκην Βασιλειάδην, αποκτήσας δύο τέκνα.
1946- 49			Έλαβε μέρος εις τας επιχειρήσεις κατά των Κομμουνιστοσυμμοριτών.
			Υπήρξε μέλος του ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών) και της ΕΕΝΑ (Ένωσις Ελλήνων Νεαρών Αξιωματικών).
		1956	Ετοποθετήθη εις την ΚΥΠ.
		1964	Μετετέθη εις Έβρον.
	06	1965	Απέτρεψε απόπειραν δολιοφθοράς εις 117 ΜΠΠ.
		1965	Μετετέθη εις 1ην Στρατιάν.
	04	1966	Μετετέθη εις 3ον ΕΓ/ΓΕΣ.
21	04	1967	Ηγήθη της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967.
21	04	1967	Ωρκίσθη ως Υπουργός Προεδρίας.
14	12	1967	Ωρκίσθη ως Πρωθυπουργός και Υπουργός Εθνικής Αμύνης.
20	12	1967	Απεστρατεύθη, τη αιτήσει του, με τον βαθμόν του Ταξιάρχου.
26	12	1967	Εχορήγησε την πρώτην Γενικήν Αμνηστίαν.
25	03	1968	Παρουσίασε το σχέδιον του νέου Συντάγματος.
29	03	1968	Ανεκοίνωσε την Διαγραφήν των Αγροτικών Χρεών.
13	08	1968	Ανεπιτυχής δολοφονική απόπειρα κατά της ζωής του, υπό του Α. Παναγούλη.
29	09	1968	Διεξήγαγε δημοψήφισμα δια την θεσμοθέτησιν του νέου Συντάγματος.
	03	1969	Ωρκίσθη ως Υπουργός Παδείας.
		1970	Ενυμφεύθη την Δέσποιναν Γάσπαρην, αποκτήσας εν τέκνον.
	07	1970	Ωρκίσθη ως Υπουργός Εξωτερικών.
21	03	1972	Ωρκίσθη ως Αντιβασιλεύς.
23	05	1973	Κατήστειλε το Κίνημα του Ναυτικού.
01	06	1973	Κατήργησε την Βασιλευομένην Δημοκρατίαν.
29	07	1973	Εξελέγη Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
20	08	1973	Ωρκίσθη Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
20	08	1973	Εχορήγησε την δευτέραν Γενικήν Αμνηστίαν.
20	08	1973	Απένειμε Χάριν εις τον παρ' ολίγον δολοφόνον του, Α. Παναγούλην.
08	10	1973	Παρέδωσε την πρωθυπουργίαν εις τον πολιτικόν Σπυρίδωνα Μαρκεζίνην.
20	11	1973	Απεδέχθη την απόρριψιν "νότας" του Στέητ Ντηπάρτμεντ, σχέσης εχούσης προς τα διαδραματιζόμενα εις τον χώρον της Μέσης Ανατολής.
25	11	1973	Ανετράπη με παράνομον στρατιωτικόν πραξικόπημα από τον Δ. Ιωαννίδην, τεθείς εις κατ' οίκον περιορισμόν.
23	10	1974	Εξετοπίσθη εις νήσον Κέαν.
21	01	1975	Προεφυλακίσθη επί τη βάση "νόμου" αναδρομικής ισχύος ("Δ’ Ψήφισμα").
28	07	1975	Προσήχθη εις "δίκην", με την κατηγορίαν της "στάσεως" και της "εσχάτης προδοσίας".
23	08	1975	Κατεδικάσθη εις θάνατον, της ποινής του ακολούθως μετατραπείσης εις ισόβιον κάθειρξιν.
	01	1984	Ανακηρύχθη αρχηγός του νεοϊδρυθέντος κόμματος της ΕΠΕΝ.
04	04	1984	Παρητήθη της αρχηγίας της ΕΠΕΝ, διαφωνήσας δια την συμμετοχήν της εις τας ευρωεκλογάς.
08	08	1996	Εισήχθη εις το Λαϊκόν Νοσοκομείον, με ανίατον ασθένειαν του νευρικού συστήματος.
27	06	1999	Απεβίωσεν δέσμιος και κλινήρης, εις ηλικίαν 80 ετών, ΕΝΔΟΞΟΣ, ΕΛΛΗΝ, ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ.
30	06	1999	Ενεταφιάσθη εις το Α’ Νεκροταφείον Αθηνών, όπου και προσκυνείται δια την προσφοράν του προς την Πατρίδαν και το Έθνος. ΣΥΝΤΟΜΟΝ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΝ ΤΟΥ ΕΘΝΑΡΧΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος εγεννήθη εις το Ελαιοχώριον Αχαϊας την 5ην Μαϊου του 1919. Ο πατήρ του ονομάζετο Χρίστος και ήτο διδάσκαλος εις το επάγγελμα, η δε μήτηρ του εκαλείτο Χρυσούλα. Εις την πατρικήν του οικογένειαν συγκαταλέγονται και τα αδέρφια του Κωνσταντίνος και Χαράλαμπος. Το 1937 κατετάγη εις την Σχολήν Ευελπίδων, διατελέσας Αρχηγός της Τάξεώς του και κατά τα 3 έτη σπουδών. Απεφοίτησε το 1940 ως ανθυπολοχαγός Πυροβολικού, και έλαβεν εξ' αρχής μέρος εις τον Πόλεμον του 1940 - 41. Κατά την διάρκειαν της Κατοχής ανέπτυξε μεγάλην αντιστασιακήν δράσιν εις την περιοχήν της Δυτικής Πελοποννήσου, επιπλέον δε συνεδέθη ιδιαιτέρως μετά του μετέπειτα στρατηγού Γεωργίου Γρίβα (Διγενή). Ενυμφεύθη εν έτει 1941 την (πρώτην σύζυγόν του) Νίκην Βασιλειάδην, μετά της οποίας απέκτησε δύο τέκνα. Λοχαγός ών, έλαβεν ενεργόν μέρος εις τας επιχειρήσεις του Εθνικού Στρατού κατά την διάρκειαν του Συμμοριτοπολέμου 1946 - 49, εκθέσας επανειλημμένως την ζωήν του εις κίνδυνον προς χάριν και σωτηρίαν της Πατρίδος. Συμμετείχε, μεταξύ άλλων, εις τας εκκαθαριστικάς επιχειρήσεις της IXης Μεραρχίας Πελοποννήσου, εις τα μέτωπα επιχειρήσεων Βαρδουσίων, Γράμμου, Βίτσι και αλλαχού. Διά την ιδιαιτέραν ανδρείαν του και την συνολικήν πολεμικήν του δράσιν ετιμήθη δι' όλων των διακρίσεων Στρατιωτικής Αρετής (Χρυσά Αριστεία Ανδρείας, Χρυσούς Σταυρός, Μετάλλια Εξαιρέτων Πράξεων, κ.α.). Κατά την διάρκειαν της στρατιωτικής του σταδιοδρομίας, εκτός της πολεμικής εμπειρίας του εις τα πεδία των μαχών, υπηρέτησεν και εις ποικίλας διοικητικάς και επιτελικάς θέσεις, μετεκπαιδεύθη δε και εις Στρατιωτικάς Σχολάς εν Ελλάδι (Ανωτέρα Σχολή Πολέμου, Σχολή Εθνικής Αμύνης ΓΕΕΘΑ), αποκτήσας ούτω λαμπράν και σφαιρικήν κατάρτισιν. Ταγματάρχης ών, μετείχε το 1952 εις την σύνθεσιν του Στρατοδικείου το οποίον εδίκασε τον κομμουνιστοσυμμορίτην Νικόλαον Μπελογιάννην. Μειοψηφίσας δεν συνηγόρησεν εις την θανατικήν του καταδίκην, γεγονός που αποδεικνύει την αδέκαστον και αμερόληπτον κρίσιν του, καθώς και την απουσίαν κάθε είδους φανατισμού. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος δεν υπήρξε ποτέ τίποτε λιγότερον ή τίποτε περισσότερον από ένας αγνός υπερασπιστής της Πατρίδος του. Το 1956 ετοποθετήθη με τον βαθμόν του Αντισυνταγματάρχου εις την ΚΥΠ όπου και διετέλεσεν Αρχηγός της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας και Αντικατασκοπείας. Το 1960 προήχθη εις τον βαθμόν του Συνταγματάρχου. Με απόφασιν του Υπουργού Αμύνης Πέτρου Γαρουφαλιά μετετέθη το 1964 εις Έβρον, διατελέσας Διοικητής της 117 ΜΠΠ (Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού) εις Ορεστιάδαν. Τον Ιούνιον του 1965 απέτρεψε κομμουνιστοκίνητον απόπειραν δολιοφθοράς με στόχον τα οχήματα της μονάδος του, ακολούθως δε μετετέθη αρχικώς εις την 1ην Στρατιάν, εν συνεχεία δε (04/1966) εις το Τμήμα Επιχειρήσεων / 3ου ΕΓ/ ΓΕΣ. Ηγηθείς της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967 ανέλαβε την διακυβέρνησιν της χώρας. Η στρατιωτική του καριέρα αλλά ουχί και η προσφορά του προς την Πατρίδαν και το Έθνος, ετερματίσθη με την, τη αιτήσει του, αποστρατείαν με τον βαθμόν του Ταξιάρχου, την 20ην Δεκεμβρίου 1967. Την πρωίαν της Παρασκευής 21ης Απριλίου 1967, εκήρυξε την ομώνυμον Εθνοσωτήριον Επανάστασιν, ως Αρχηγός της. Μετά των ετέρων Πρωτεργατών της, Ταξιάρχου (ΤΘ) Στυλιανού Παττακού και Συνταγματάρχου (ΠΒ) Νικολάου Μακαρέζου, έθεσε και πάλιν εαυτόν εις την διάθεσιν της Πατρίδος και του Έθνους, αποσκοπών εις την των αμφοτέρων Σωτηρίαν, και την αποτροπήν του Κομμουνιστικού κινδύνου. Το απόγευμα της ιδίας ημέρας, μετά την καθολικήν λαϊκήν αποδοχήν και επικράτησιν της Επαναστάσεως, ωρκίσθη ως Υπουργός Προεδρίας της Εθνοσωτηρίου Κυβερνήσεως υπό τον Πρωθυπουργόν Κωνσταντίνον Κόλλιαν (1901 - 1998), τ. Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου. Μετά το αποτυχόν Κίνημα του Βασιλέως την 13ην Δεκεμβρίου 1967, ανέλαβε τον συντονισμόν και την ηγεσίαν των Ενόπλων Δυνάμεων. Ακολούθως και ύστερα από την αναχώρησιν (14.12.1967) του Άνακτος εις το εξωτερικόν, και την ορκωμοσίαν του Αντιστρατήγου Γεωργίου Ζωϊτάκη (1910 - 1996) εις την θέσιν του Αντιβασιλέως, ωρκίσθη ως Πρωθυπουργός και Υπουργός Εθνικής Αμύνης. Διά της υπ' αριθμόν ΙΣΤ΄/23.12.1967 Συντακτικής Πράξεως και του 228/26.12.1967 Αναγκαστικού Νόμου, εχορήγησε την πρώτην Γενικήν Αμνηστίαν, αφορώσαν τα μετά την 21.04.1967 διαπραχθέντα πολιτικά αδικήματα, συμπεριλαμβανομένου και του Βασιλικού Κινήματος. Την 25ην Μαρτίου 1968 παρουσίασε το πρώτον προσχέδιον του νέου Συντάγματος, καταρτισθέντος υπό 20μελούς Επιτροπής Νομομαθών υπό την προεδρίαν του τέως Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, Χ. Μητρέλια. Τούτο, τροποποιηθέν και επαναπαρουσιασθέν διαδοχικώς την 11ην Ιουλίου και 14ην Σεπτεμβρίου 1968, εθεσμοθετήθη τελικώς διά της διεξαγωγής δημοψηφίσματος την 29ην Σεπτεμβρίου 1968 και ετέθη εις ισχύν από της 15ης Νοεμβρίου του ιδίου έτους. Η σύνθεσις της Επιτροπής Νομομαθών ήτο: 1. Χαρ. Μητρέλιας, επίτιμος Πρόεδρος Συμβουλίου Επικρατείας 2. Γ. Μαριδάκης, Ακαδημαϊκός, επίτιμος καθηγητής Παν/μιου 3. Δ. Κιουσόπουλος, επίτιμος Εισαγγελεύς Αρείου Πάγου, τ. Πρωθυπουργός 4. Κ. Καυκάς, επίτιμος Πρόεδρος Αρείου Πάγου 5. Ι. Μανιάτης, επίτιμος πρόεδρος Συμβουλίου Επικρατείας 6. Α. Τούτσος, σύμβουλος Επικρατείας, υφηγητής Παν/μιου 7. Η. Κυριακόπουλος, καθηγητής Παν/μιου 8. Μ. Δένδιας, καθηγητής Παν/μιου 9. Χ. Βασιλακόπουλος, επίτιμος πρόεδρος Νομικού Συμβουλίου του Κράτους 10. Μ. Σταυρόπουλος, επίτιμος πρόεδρος Νομικού Συμβουλίου του Κράτους 11. Δ. Μαγγιώρος, επίτιμος πρόεδρος Νομικού Συμβουλίου του Κράτους 12. Ι. Παπαβλαχόπουλος, πρόεδρος ΑΣΔΥ 13. Κ. Γεωργόπουλος, υφηγητής Παν/μιου 14. Τσάτσος, υφηγητής Παν/μιου 15. Γ. Οικονομόπουλος, δικηγόρος 16. Π. Ζήσης, δικηγόρος 17. Δ. Αποστολίδης, δικηγόρος 18. Α. Τσουκαλάς, δικηγόρος 19. Α. Κουκλέλης, δικηγόρος 20. Ε. Πετραλιάς, δικηγόρος Την 29ην Μαρτίου 1968 ανεκοίνωσε εις Θεσσαλονίκην, επ’ ευκαιρεία συγκεντρώσεως εκπροσώπων όλων των γεωργικών συνεταιρισμών της Βορείου Ελλάδος, την διαγραφήν όλων των πρό της 21ης Απριλίου 1967 συναφθέντων αγροτικών χρεών. Την 13ην Αυγούστου 1968 εγένετο ανεπιτυχής δολοφονική απόπειρα κατά της ζωής του, υπό του λιποτάκτου των τάξεων του Ελληνικού Στρατού Αλεξάνδρου Παναγούλη. Εις το διάστημα Μαρτίου - Αυγούστου 1969 διετέλεσεν Υπουργός Παιδείας, από του Ιουλίου δε του 1970 ανέλαβεν και το Υπουργείον Εξωτερικών. Το αυτό έτος (1970) ενυμφεύθη την (δευτέραν σύζυγόν του) Δέσποιναν Γάσπαρην μετά της οποίας απέκτησεν εν τέκνον. Την 21ην Μαρτίου 1972, ωρκίσθη ως Αντιβασιλεύς, παραιτηθέντος του Στρατηγού Γεωργίου Ζωϊτάκη. Κατήστειλε το εκδηλωθέν "Κίνημα του Ναυτικού" (23 - 25.05.1973), ακολούθως δε προέβη εις την κατάργησιν της Βασιλείας την 1ην Ιουνίου 1973, και την εγκαθίδρυσιν "Προεδρικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας". Προς τούτο προετάθησαν 12 τροποποιήσεις του Συντάγματος του 1968, με σκοπόν την αλλαγήν του Πολιτεύματος της Χώρας. Μετά την διενέργειαν σχετικού Δημοψηφίσματος, εξελέγη την 29ην Ιουλίου 1973 Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με Αντιπρόεδρον τον Στρατηγόν (ΠΒ) Οδυσσέαν Αγγελήν. Ωρκίσθη εις το νέον αξίωμα την 20ην Αυγούστου 1973, χορηγήσας ακολούθως, διά του υπ' αριθμόν 168/20.08.1973 Προεδρικού Διατάγματος, νέαν Γενικήν Αμνηστίαν εις τους πολιτικούς κρατουμένους, και απένειμε Χάριν εις τον επίδοξον δολοφόνον του Α. Παναγούλην. Παραλλήλως, διά του υπ' αριθμόν 167/20.08.1973 Προεδρικού Διατάγματος, ήρθη η ισχύς του Στρατιωτικού Νόμου εις Αθήνας και Πειραιάν. Πιστός πάντοτε εις την Πατρίδαν και το Έθνος και μηδέποτε αποβλέπων ουδέ κατά το ελάχιστον εις προσωπικά οφέλη, επροετοίμασε τον δρόμο διά την διενέργειαν εκλογών την 10ην Φεβρουαρίου του 1974. Προς τον σκοπόν αυτόν, όλα τα στρατιωτικά μέλη της Επαναστατικής Κυβερνήσεως παρητήθησαν την 8ην Οκτωβρίου 1973, και η πρωθυπουργία της χώρας ανετέθη εις τον Σπυρίδωνα Μαρκεζίνην (22.04.1909 - 04.01.2000). Την 6ην Οκτωβρίου 1973 Συριακαί και Αιγυπτιακαί δυνάμεις επετέθησαν συνδυασμένως κατά του Ισραήλ, γεγονός που εσηματοδότησεν την έναρξιν του πολέμου του "Γιόμ Κιππούρ". Αι πολεμικαί επιχειρήσεις διήρκεσαν μέχρις της 11ης Νοεμβρίου 1973, ότε υπεγράφη συμφωνία καταπαύσεως του πυρός. (Η συνδιάσκεψις ειρήνης μεταξύ Ισραήλ, Αιγύπτου, Συρίας και Ιορδανίας συνεκλήθη τελικώς την 21ην Δεκεμβρίου 1973 εις Γενεύην). Την 20ην Νοεμβρίου 1973 απεδέχθη ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας την εισήγησιν του Πρωθυπουργού Σπ. Μαρκεζίνη όπως απορριφθή "νότα" του Στέητ Ντηπάρτμεντ, με την οποίαν εζητήτο η επέκτασις της ισχυούσης "Συμφωνίας Λιμενικών Διευκολύνσεων" μεταξύ Ελλάδος και ΗΠΑ, ώστε να επιτρέπεται η προσγείωσις αμερικανικών αεροπλάνων, φερόντων πυρηνικόν οπλισμόν, εις το αεροδρόμιον της Ελευσίνος. Τούτο απέβλεπεν εις την προετοιμασίαν του ανεφοδιασμού των Ισραηλινών με νέα αμερικανικά όπλα, εις περίπτωσιν επαναλήψεως των μετά των Αράβων εχθροπραξιών, αίτιναι ετέλουν εις ανακωχήν. Την 25ην Νοεμβρίου 1973 ο επίορκος Διοικητής της ΕΣΑ, ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης, ανέτρεψε με στρατιωτικόν πραξικόπημα την νόμιμον Κυβέρνησιν της χώρας, θέσας εις κατ’ οίκον περιορισμόν τον Εθνάρχην Γεώργιον Παπαδόπουλον. Πρόεδρος της Δημοκρατίας ωρίσθη ο Στρατηγός Φαίδων Γκιζίκης (1917 - 1999), και Πρωθυπουργός ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος. Την κυβέρνησιν των πραξικοπηματιών ώρκισεν αυθημερόν ο τότε Μητροπολίτης Ιωαννίνων Σεραφείμ. Την 15ην Ιουλίου 1974, ημέρα Δευτέρα, εξεδηλώθη στρατιωτικόν πραξικόπημα κατά του Προέδρου της Κύπρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Ο τελευταίος διεσώθη και διέφυγεν εις το εξωτερικόν, όπου ομιλών την Παρασκευήν 19ην Ιουλίου 1974 ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, εκάλεσεν την Τουρκίαν όπως επέμβη ως Εγγυήτρια Δύναμις. Ηκολούθησεν η τουρκική στρατιωτική εισβολή ("Αττίλας 1") κατά της νήσου, το Σάββατον της 20ης Ιουλίου 1974, ενώ παραλλήλως (20.07.1974) εκηρύχθη εν Ελλάδι Γενική Επιστράτευσις. Δι’ ιστορικούς λόγους σημειούνται εις το σημείον αυτόν τινά εκ των προσώπων της εποχής: Αρχηγός ΓΕΕΘΑ: Στρατηγός Γρηγόριος Μπονάνος Αρχηγός ΓΕΣ: Αντιστράτηγος Ανδρέας Γαλατσάνος (απ. 1997) Αρχηγός ΓΕΝ: Αντιναύαρχος Πέτρος Αραπάκης Αρχηγός ΓΕΑ: Αντιπτέραρχος Δημήτριος Παπανικολάου Κυβερνήτης του Υ/Β "ΓΛΑΥΚΟΣ" προς Κύπρον: Πλωτάρχης Βασίλειος Γαβριήλ Κυβερνήτης του Υ/Β "ΝΗΡΕΥΣ" προς Κύπρον: (;) Διοικητής Πεζοναυτών προς Κύπρον: Συνταγματάρχης Δημήτριος Παπαποστόλου Διοικητής ΓΕΕΦ (05.1973 - 15.07.1974): Αντιστράτηγος Γεώργιος Ντενίσης (1919 - 1996) Επιτελάρχης ΓΕΕΦ: Ταξίαρχος Μιχαήλ Γεωργίτσης Διοικητής ΕΛΔΥΚ: Ταξίαρχος Παύλος Παπαδάκης (;) ή Ανδρέας Κονδύλης (;) Υφυπουργός Εξωτερικών ΗΠΑ: Τζο Σίσκο (Joseph Sisco) Πρέσβης των ΗΠΑ (1970-1974) εν Αθήναις: Χένρυ Τάσκα (Henry Taska) Υπουργός Εξωτερικών Τουρκίας: Τουράν Γκιουνές (Turan Gϋnes) Σ.Σ.: Διά την πλήρην και αληθήν περιγραφήν των γεγονότων της εν λόγω περιόδου, βλέπε: "Ιστορικά Κείμενα" / "Μηνυτήριος Αναγγελία". Την 23ην Ιουλίου 1974, ημέρα Τρίτη, κατόπιν συσκέψεως των Αρχηγών των Γενικών Επιτελείων μετά του Προέδρου της Δημοκρατίας Στρατηγού Φαίδωνος Γκιζίκη (εις ην συμμετείχον οι Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Γεώργιος Μαύρος, Ευάγγελος Αβέρωφ, Ξενοφών Ζολώτας, Στέφανος Στεφανόπουλος, Σπυρίδων Μαρκεζίνης, Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας και Πέτρος Γαρουφαλιάς) απεφασίσθη η παράδοσις της εξουσίας εις τους πολιτικούς. Την 24ην Ιουλίου 1974, ημέρα Τετάρτη, επανήλθεν εκ Παρισίων ο Κ. Καραμανλής σχηματίσας κυβέρνησιν Εθνικής Ενότητος, ενώ την επομένην (25/7) οι υπουργοί των Εξωτερικών Μ. Βρεττανίας, Ελλάδος (Γεώργιος Μαύρος) και Τουρκίας προσήλθον εις συνομιλίας εν Γενεύη, αίτιναι διήρκεσαν μέχρι την 30ην του αυτού μηνός. Συνεφωνήθη η κατάπαυσις του πυρός εις την Κύπρον. Οι Τούρκοι είχον ήδη καταλάβει το 12% του Κυπριακού εδάφους. Η δευτέρα εν Γενεύη συνδιάσκεψις μεταξύ των ως άνω μερών, ήρξατο την Παρασκευήν 9 Αυγούστου 1974 και διήρκεσεν μέχρι την 14ην του ιδίου μηνός. Μετά την κατάρρευσιν των διαπραγματεύσεων, επανελήφθησαν την 14ην Αυγούστου 1974, ημέρα Τετάρτη, αι τουρκικαί επιθετικαί στρατιωτικαί επιχειρήσεις ("Αττίλας 2") αίτιναι, μετά την κατάληψιν της Αμμοχώστου την 15.07.1974, κατέληξαν την 16ην Αυγούστου με την κατοχήν του βορείου τμήματος (37% της όλης εδαφικής εκτάσεως) της νήσου. Σ.Σ.: Μετά την παράθεσιν των γεγονότων και των ημερομηνιών, καθίσταται πρόδηλον εις τον αντικειμενικόν ερευνητήν της ιστορίας, ότι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και το Επαναστατικόν Καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967, ουδεμίαν σχέσιν είχον με την προδοσίαν της Κύπρου, ήτις εσχεδιάσθη και εξετελέσθη υπό του επιόρκου πραξικοπηματίου Δημητρίου Ιωαννίδη, του μόνου δικαίως εγκλείστου εις τας φυλακάς Κορυδαλλού. Την 23ην Οκτωβρίου 1974 ο Γεώργιος Παπαδόπουλος εξετοπίσθη, μετά των επίσης Πρωτεργατών της Επαναστάσεως Στυλιανού Παττακού, Νικολάου Μακαρέζου, Ιωάννου Λαδά και Μιχαήλ Ρουφογάλη, εις την νήσον Κέαν. Την 21ην Ιανουαρίου 1975 προεφυλακίσθη επί τη βάση "νόμου" αναδρομικής ισχύος (το περίφημον "Δ΄ Ψήφισμα"). Μετά από "δίκην" ήτις διεξήχθη ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών από της 28ης Ιουλίου 1975, κατεδικάσθη την 23ην Αυγούστου 1975 εις θάνατον και στρατιωτικήν καθαίρεσιν διά το "αδίκημα" της "στάσεως", καθώς και εις ισόβια δεσμά διά το "αδίκημα" της "εσχάτης προδοσίας". Η θανατική ποινή του μετετράπη εις ισόβιον κάθειρξιν την οποίαν και εξέτισε εις τας φυλακάς Κορυδαλλού. Σ.Σ.: Διά λεπτομερείας περί των δικαστικών διώξεων της εν λόγω περιόδου (Αυγούστου 1974 - 1975), βλέπε: "Η παράνομος δίκη του". Εις τας αρχάς του 1984 ανεκηρύχθη αρχηγός του νεοϊδρυθέντος κόμματος της ΕΠΕΝ. Παρητήθη ωστόσο την 4ην Απριλίου 1984 από της θέσεως αυτής, διαφωνήσας διά την συμμετοχήν του κόμματος εις τας ευρωεκλογάς. Την 8ην Αυγούστου 1996 εισήχθη εις το Λαϊκόν Νοσοκομείον πάσχων από ανίατον μυασθένειαν του νευρικού συστήματος. Την 11:48 της 27ης Ιουνίου 1999, ημέρα Κυριακή, παρέδωσε την μεν Ψυχήν του εις τον Κύριον, το δε Αθάνατον Έργον του οριστικώς εις τας χείρας της Ιστορίας, υπογράψας διά του θνητού σκηνώματός του το Αποφυλακιστήριον εκ των δεσμών της "δημοκρατίας". Την 30ην Ιουνίου 1999 ενεταφιάσθη εις το Α΄ Νεκροταφείον Αθηνών, όπου και προσκυνείται διά την προσφοράν του προς την Πατρίδαν και το Έθνος. Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος (1921 - 1999) : Διοικητής του εις Διόνυσον Αττικής εδρεύοντος Τάγματος Αλεξιπτωτιστών κατά την Επανάστασιν της 21ης Απριλίου 1967, κατεδικάσθη εις ισόβιον κάθειρξιν ως πρωτεργάτης αυτής. Απεβίωσε τον Απρίλιον του 1999 συνεπεία εγκεφαλικού επεισοδίου εις τας φυλακάς Κορυδαλλού, επιδείξας το αυτό Φρόνημα και Ήθος ως και ο αδελφός του Εθνάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος. Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ: Κατά κόσμον Βησσαρίων Τίκας, εγεννήθη το 1913 εις Αρτεσιανόν Καρδίτσης. Το 1938 εχειροτονήθη διάκονος, και το 1942 πρεσβύτερος. Κατά την διάρκειαν της Κατοχής ενετάχθη εις τας τάξεις του ΕΔΕΣ υπό τον στρατηγόν Ναπολέοντα Ζέρβαν. Το 1949 εξελέγη Μητροπολίτης Άρτης, και το 1958 Μητροπολίτης Ιωαννίνων. Ίδρυσε την "Κεντρικήν Επιτροπήν Βορειοηπειρωτικού Αγώνος" και ανέπτυξεν ιδιαιτέραν φιλανθρωπικήν δράσιν. Ευρεθείς εις Αθήνας, ώρκισεν την 25ην Νοεμβρίου 1973 την κυβέρνησιν των πραξικοπηματιών. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερωνύμος (βλ. κατωτέρω) εξωθήθη εις παραίτησιν, μετά την οποίαν εξελέγη εις την θέσιν του, την 12ην Ιανουαρίου 1974, ο Σεραφείμ. Εν τούτοις, με ειδικόν Διάταγμα, δικαίωμα ψήφου εις την Ιεράν Σύνοδον παρεχωρήθη μόνον εις οίους Μητροπολίτας είχον εκλεγεί προ της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967. Ως Αρχιεπίσκοπος ώρκισεν την πρώτην κυβέρνησιν του Κ. Καραμανλή κατά την "μεταπολίτευσιν" καθώς και όλας τας επακολουθήσασας (συνολικά έξι Προέδρους Δημοκρατίας και εννέα πρωθυπουργούς). Εκοιμήθη, εν Αθήναις, την 9ην Απριλίου 1998. Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: Η Επαναστατική Κυβέρνησις της 21ης Απριλίου 1967, εισήγαγεν Αναγκαστικόν Νόμον, δι’ ού εθεσπίζετο το 80ον έτος ως όριον ηλικίας διά τον προκαθήμενον της Εκκλησίας. Εις εφαρμογήν τούτου, εθωρήθη ότι ο τότε Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χρυσόστομος απεχώρησεν αυτομάτως της θέσεώς του, και ούτω ο Αρχιεπισκοπικός Θρόνος εκηρύχθη εν χηρεία τον Μάιον του 1967. Συγκροτηθείσα επταμελής αριστίνδην Ιερά Σύνοδος, εξέλεξε τον Καθηγητήν του Πανεπιστημίου και πρωθιερέαν των Ανακτόρων Ιερώνυμον (Κοτσώνην) ως νέον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και πάσης Ελλάδος. Γεώργιος (Θεόδωρος) Γρίβας, ο αποκληθείς "Διγενής": Εγεννήθη εις Τρίκωμον Κύπρου την 23.05.1898. Αποφοιτήσας της ΣΣΕ διετέλεσεν αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, κατά δε την διάρκειαν της Κατοχής υπήρξεν ο ιδρυτής και αρχηγός της αντιστασιακής οργανώσεως "Χ". Εν έτει 1955 ίδρυσε την "Εθνικήν Οργάνωσιν Κυπρίων Αγωνιστών" ("ΕΟΚΑ") τεθείς ούτω Αρχηγός του Απελευθερωτικού Αγώνος της Κύπρου. Διά την Εθνικήν Προσφοράν του, ανεκηρύχθη υπό της Βουλής των Ελλήνων "Άξιος της Πατρίδος", και του απενεμήθη "τιμής ένεκεν" ο βαθμός του Αντιστρατήγου ισοβίως. Τον Σεπτέμβριον του 1971 επανήλθεν εις Κύπρον όπου ίδρυσεν την "ΕΟΚΑ Β΄" με σκοπόν την Ένωσιν της Κύπρου μετά της Ελλάδος. Απεβίωσεν εις Λεμεσσόν την 27.01.1974. Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΗΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 Εις την παρούσαν σελίδαν: Τα Προηγηθέντα Τα Στελέχη των ΕΔ κατά την προτεραίαν Οι Πρωτεργάται Αι Ιστορικαί Στιγμαί Η Επαναστατική Κυβέρνησις Τα Κίνητρα της Επαναστάσεως ΤΑ ΠΡΟΗΓΗΘΕΝΤΑ 15.07.1965 : Παραίτησις Κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου. Oρκωμοσία Κυβερνήσεως Γεωργίου Αθανασιάδη - Νόβα. 05.08.1965 : Καταψήφισις Κυβερνήσεως Νόβα. Εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως εις τον Ηλίαν Τσιριμώκον. 28.08.1965 : Καταψήφισις Κυβερνήσεως Τσιριμώκου. 17.09.1965 : Ορκωμοσία Κυβερνήσεως Στεφάνου Στεφανοπούλου. 22.12.1966 : Ορκωμοσία Υπηρεσιακής Κυβερνήσεως Ιωάννου Παρασκευοπούλου. 03.04.1967 : Ορκωμοσία Κυβερνήσεως Παναγιώτη Κανελλοπούλου. 14.04.1967 : Προκήρυξις εκλογών δια την 29ην Μαϊου 1967. «... θα έπρεπε να αποτραπούν αι προετοιμαζόμεναι εκλογαί, διότι ούτως ή άλλως αι συνεχιζόμεναι οξύτητες από τον Ανδρέα Παπανδρέου κυρίως, ο οποίος ηπείλει ότι εάν η Ένωσις Κέντρου εκέρδιζεν τας εκλογάς θα εσχημάτιζεν Κυβέρνησιν εις την πλατείαν Συντάγματος, αγνοών τα Ανάκτορα, θα προκαλούσαν ανάφλεξιν». ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ "ΗΛΙΟΥ" Τόμος "ΕΛΛΑΣ", Μέρος Β΄, σελ. 517, Αθήνα, χ.χ. «... και (...) είχε προαναγγείλει ο Ανδρέας Παπανδρέου ότι το βράδυ των εκλογών και με απλή πλειοψηφία όχι κοινοβουλευτική, της Ενώσεως Κέντρου του μπαμπά του, θα ώρκιζαν Κυβέρνηση στην Πλατεία Συντάγματος και θα τηλεφωνούσαν στον Βασιλέα την σύνθεσή της». ΣΠΥΡΟΥ Β. ΖΟΥΡΝΑΤΖΗ - ΓΡΗΓΟΡΗ Α. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 - ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ Αθήνα 1998, σελ. 35, Εκδόσεις Γρηγόρης Α. Μιχαλόπουλος «... αλλ' ακόμη και άν φθάσωμεν εις τας κάλπας, το αποτέλεσμα δεν θα γίνη παραδεκτόν υπό των ηττημένων, οι οποίοι το δηλώνουν από τούδε, είς μάλιστα τούτων ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου εδήλου ότι εάν το αποτέλεσμα θα ήτο δυσμενές δι' αυτόν, θα εκάλει τον λαόν εις την πλατείαν Συντάγματος και ενώπιόν του - ερήμην του Ανωτάτου Άρχοντος - θα ώρκιζε Κυβέρνησιν υπ' αυτόν!» ΤΟ ΑΠΟΡΡΗΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΠΑΤΤΑΚΟΥ Αθήνα, 4η Έκδοσις, σελ. 31, Έκδοσις των Εφημερίδων "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ" και "ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ" ΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΩΝ Ε.Δ. ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΤΕΡΑΙΑΝ Υπουργός Εθνικής Αμύνης : Παναγιώτης Παπαληγούρας Αρχηγός ΓΕΕΘΑ : Ναύαρχος Σπυρίδων Αυγέρης Υπαρχηγός ΓΕΕΘΑ : Αντιστράτηγος (ΠΒ) Οδυσσεύς Αγγελής Αρχηγός ΓΕΣ : Αντιστράτηγος (ΤΘ) Γρηγόριος Σπαντιδάκης Αρχηγός ΓΕΝ : Αντιναύαρχος Κ. Εγκολφόπουλος ή Δέδες (;) ή Αθ. Σπανίδης (;) Αρχηγός ΓΕΑ : Αντιπτέραρχος Γεώργιος Αντωνάκος ή Αντωνόπουλος (;) Διοικητής ΑΣΔΕΝ : Αντιστράτηγος (ΠΖ) Χρήστος Παπαδάτος Διοικητής Γ΄ ΣΣ : Αντιστράτηγος Γεώργιος Ζωιτάκης Διοικητής ΚΥΠ : Αντιστράτηγος Κυριάκος Παπαγεωργόπουλος Αρχηγός του Βασιλικού Οίκου : Αντιστράτηγος (ΠΖ) ε.α. Κωνσταντίνος Δόβας Δ/ντης του Στρατιωτικού Οίκου της ΑΜ : Αντιστράτηγος ε.α. Νικόλαος Παπαρρόδος Επίτιμος Υπασπιστής της ΑΜ : Αντιναύαρχος ε.α. Γεώργιος Λάππας : Αντιστράτηγος Ιωάννης Μανέτας : Αντιστράτηγος Κωνσταντίνος Κόλλιας Διοικητής X Μεραρχίας : Υποστράτηγος (ΠΒ) Διονύσιος Κριτσέλης Διοικητής VI Μεραρχίας : Υποστράτηγος Ανδρέας Βαρδουλάκης Διοικητής Σ.ΔΙ. Έβρου : Υποστράτηγος (ΠΖ) Γεώργιος Περίδης Διοικητής ΚΕΤ : Ταξίαρχος (ΤΘ) Στυλιανός Παττακός Διοικητής ΚΕΒΟΠ : Ταξίαρχος (ΠΖ) Ευστάθιος Λατσούδης Διοικητής ΚΕΔ : Ταξίαρχος (ΔΒ) Οδυσσεύς Αγγελόπουλος Διοικητής ΚΕΠ : Συνταγματάρχης (ΠΒ) Γεώργιος Θωμόπουλος Διοικητής Καταδρομών (ΓΕΣ) : Ταξίαρχος (ΠΖ) Δημήτριος Ζαφειρόπουλος Δ/ντης 2ου ΕΓ/ΓΕΣ : Ταξίαρχος (ΤΘ) Πανουργιάς Πανουργιάς Διοικητής ΣΔΑ : Ταξίαρχος (ΠΖ) Απόστολος Ζαλαχώρης Υποδιοικητής ΚΥΠ : Ταξίαρχος (ΠΒ) Εμμανουήλ Ζαχαράκης Επιτελάρχης Γ΄ ΣΣ : Ταξίαρχος Ορέστης Βιδάλης Διοικητής ΕΣΑ : Συνταγματάρχης (ΠΖ) Ιωάννης Λαδάς Διοικητής ΣΣΕ : Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) Δημήτριος Ιωαννίδης ΟΙ ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΑΙ Συνταγματάρχης (ΠΒ) Γεώργιος Παπαδόπουλος 1 2 3   Ταξίαρχος (ΤΘ) Στυλιανός Παττακός 1 2 3   Συνταγματάρχης (ΠΒ) Νικόλαος Μακαρέζος 1 2 3   Αντιστράτηγος (ΤΘ) Γρηγόριος Σπαντιδάκης     3   Αντιστράτηγος Γεώργιος Ζωιτάκης     3   Αντιστράτηγος (ΠΒ) Οδυσσεύς Αγγελής     3   Ταξίαρχος (ΠΒ) Αλέξανδρος Χατζηπέτρος     3   Ταξίαρχος Σκαρμαλιωράκης       5 Συνταγματάρχης (ΠΖ) Ιωάννης Λαδάς   2 3   Συνταγματάρχης (ΠΖ) Πέτρος Κωτσέλης   2 3   Συνταγματάρχης (ΠΖ) Νικόλαος Γκαντώνας     3   Συνταγματάρχης (ΤΘ) Κωνσταντίνος Καρύδας   2 3   Συνταγματάρχης (ΠΒ) Οδυσσεύς Τσιλιόπουλος       4 Συνταγματάρχης Δημήτριος Παπαποστόλου       4 Συνταγματάρχης Γεώργιος Κωνσταντόπουλος       5 Πλοίαρχος Λαγωνίκας       5 Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) Κωνσταντίνος Ασλανίδης     3   Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) Αντώνιος Λέκκας   2 3   Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) Νικόλαος Ντερτιλής     3   Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) Αντώνιος Μέξης   2     Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος   2 3   Αντισυνταγματάρχης (ΠΒ) Μιχαήλ Ρουφογάλης   2 3   Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) Δημήτριος Σταματελόπουλος   2 3   Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) Δημήτριος Ιωαννίδης (Σ.Σ.: ο μετέπειτα επίορκος και προδότης)   2 3   Αντισυνταγματάρχης (ΔΒ) Στέφανος Καραμπέρης     3   Αντισυνταγματάρχης (ΠΒ) Μιχαήλ Μπαλόπουλος   2 3   Αντισυνταγματάρχης Ανδρέας Γαλατσάνος   2     Αντισυνταγματάρχης (ΤΘ) Στυλιανός Ηλιάδης       4 Ταγματάρχης (ΠΖ) Γεώργιος Κωνσταντόπουλος     3   Ταγματάρχης (ΠΖ) Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος     3   Επισμηναγός Ιωάννης Παλαιολόγος     3   Λοχαγός (ΠΒ) Ευάγγελος Τσάκας     3   1: «... οι τρείς - εξουσιοδοτηθέντες ή πρωτοβούλως κινηθέντες - απετέλεσαν το κεντρικόν μόριον της Επαναστατικής Επιτροπής». (Στ. Γ. Παττακός, Βιβλίο 3ο, σελ. 47) 2: «Την κατάστρωσιν του τελικώς εφαρμοσθέντος Σχεδίου Ενεργείας την έκαμεν ο αρχηγεύων της Ομάδος Συν/χων Παπαδόπουλος Γεωργ., με βοηθούς τους (...). Οι 12 ανωτέρω και εγώ υπηρετούντες εις Αθήνας τότε, απετέλουν την Ομάδα Διαταγών, την νύκτα της 20/21 Απριλίου 1967 ...» (Στ. Γ. Παττακός, Βιβλίο 1ο, σελ. 238) 3: «... αναφέρονται τα 24 ονόματα των καταδικασθέντων τον μήνα Αύγουστον 1975 με την κατηγορίαν των "πρωταιτίων" ... Οι ανωτέρω 24 Αξιωματικοί απετέλεσαν τον πυρήνα του επαναστατικού μηχανισμού και αυτοί εκίνουν τα νήματα και τα βήματά της». (Στ. Γ. Παττακός, Βιβλίο 3ο, σελ. 46 - 47) 4: Αξιωματικοί διαδραματίσαντες κρίσιμον ρόλον διά την επιβολήν της Επαναστάσεως, αναφερόμενοι εις άλλα σημεία των Ιστορικών Βιβλίων του Στ. Γ. Παττακού. 5: Αξιωματικοί διαδραματίσαντες κρίσιμον ρόλον διά την επιβολήν της Επαναστάσεως, αναφερόμενοι εις το βιβλίον του Γρ. Α. Μιχαλόπουλου "Γεώργιος Παπαδόπουλος, Ο Μεγάλος Επαναστάτης". ΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑΙ ΣΤΙΓΜΑΙ Παρασκευή 2100:01.04.1967: Ο Ταξίαρχος (ΤΘ) Στ. Παττακός, Διοικητής του ΚΕΤ (Κέντρου Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων), καλεί εις το γραφείον του τον Υποδιοικητήν, Συνταγματάρχην (ΤΘ) Κωνσταντίνον Μαυροειδήν, και τον Επόπτην Ασφαλείας, Επίλαρχον (ΤΘ) Ηλίαν Θεοδωρόπουλον, και διατάσσει αυτούς όπως θέσουν το Κέντρον εις ενισχυμένον συναγερμόν, βάσει του σχεδίου "ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ" Παρασκευή 2101:19-01:35.04.1967: Ομιλών εις συγκέντρωσιν Αξιωματικών, Δοκίμων Αξιωματικών και Μονίμων Υπαξιωματικών, ανακοινοί εις αυτούς ότι «αι Ένοπλοι Δυνάμεις της Πατρίδος μας απεφάσισαν να θέσουν τέρμα εις το χάος εις το οποίον ωδηγείτο η Πατρίς υπό της φαύλου πολτικής ηγεσίας της!» Παρασκευή 2101:35.04.1967: Επανελθών εις το γραφείον του, ενημερούται υπό του Συνταγματάρχού (ΠΒ) Οδυσσέως Τσιλιοπούλου, συνδέσμου μετά του Γ. Παπαδοπούλου. Ακολούθως προσκαλούνται οι αξιωματικοί του ΚΕΤ, λαμβάνουν έκαστος έγγραφον την διαταγήν αποστολής των, και αναχωρούν προπαρασκευαζόμενοι προς εκτέλεσίν της. Παρασκευή 2101:45.04.1967: Προσέλευσις Συνταγματάρχου Γεωργίου Παπαδοπούλου, Συνταγματάρχου Νικολάου Μακαρέζου και Αντισυνταγματάρχου Μιχαήλ Ρουφογάλη, οι οποίοι και ενημερούνται επί της καταστάσεως της Μονάδος. Παρασκευή 2102:00.04.1967: Τα άρματα μάχης εξέρχονται του Κέντρου. Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΞΕΚΙΝΑ! Παρασκευή 2102:00.04.1967: Ο Συνταγματάρχης Νικόλαος Μακαρέζος επιβαίνων μετά του Ιλάρχου Διοικητού του Σχηματισμού, επί του πρώτου άρματος κινείται προς Πεντάγωνον. Ο Συνταγματάρχης Ιωάννης Λαδάς, έχει ήδη διατάξει την κίνησιν κλιμακίων της ΕΣΑ ("Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας") προς σύλληψιν συγκεκριμένων πολιτικών και στρατιωτικών προσώπων. Βάσει του σχεδίου "ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ" εξέρχονται των στρατοπέδων όλαι αι μονάδαι του Λεκανοπεδίου Αττικής. Παρασκευή 2102:20.04.1967: Αναχωρούν εκ του ΚΕΤ οι Ταξίαρχος Στ. Παττακός, Συνταγματάρχης Γ. Παπαδόπουλος, Συνταγματάρχης Οδ. Τσιλιόπουλος και Αντισυνταγματάρχης Μ. Ρουφογάλης με κατεύθυνσιν το Γενικόν Επιτελείον Στρατού. Αφικνούμενοι μετ' ολίγον κατευθύνονται προς το Γραφείον Α/ΓΕΣ, όστις δηλοί ότι «αναλαμβάνει από της στιγμής αυτής την ηγεσίαν της Επαναστάσεως». Καταλαμβάνονται τα Ανάκτορα, τα κυβερνητικά κτίρια, η Βουλή, ο ΟΤΕ και οι ραδιοφωνικοί θάλαμοι του ΕΙΡ ("Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας") εις το Ζάππειον. Διακόπτονται αι τηλεφωνικαί επικοινωνίαι. Παρασκευή 2103:30.04.1967: Αι Επαναστατικαί Δυνάμεις έχουν θέσει υπό τον έλεγχόν των, το κέντρον της πόλεως των Αθηνών. ΤΟ ΑΠΟΡΡΗΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΠΑΤΤΑΚΟΥ Αθήνα, 4η Έκδοσις, σελ. 141-162, Έκδοσις των Εφημερίδων "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ" και "ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ" Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ Τας πρώτας πρωινάς ώρας της Παρασκευής 21ης Απριλίου 1967, η Επαναστατική Ηγεσία επισκέπτεται εις τα Ανάκτορα Τατοϊου τον Βασιλέα Κωνσταντίνον, κομίζουσα επιστολήν συνταχθείσαν υπό του Α/ΓΕΣ Αντιστρατήγου Γρ. Σπαντιδάκη, δι' ης εζητείτο η έγκρισις κι, εν συνεχεία, η ορκωμοσία υπ' αυτού της νέας Επαναστατικής Κυβερνήσεως. Συμμορφούμενοι προς απαίτησιν του Βασιλέως απέρχονται και ακολούθως επιστρέφουν οι Συνταγματάρχαι μετά του Α/ΓΕΣ, μεθ ού κάμπτονται αι αντιρρήσεις του Άνακτος. Προ της μεσημβρίας ούτος επισκέπτεται το Γενικόν Επιτελείον όπου και γίνεται ενθουσιωδώς δεκτός. Συναντάται μετά του συλληφθέντος Πρωθυπουργού Παναγιώτου Κανελλοπούλου, και παρά τας περί του αντιθέτου συμβουλάς του, ο Βασιλεύς αποφασίζει όπως προβή εις την ορκωμοσίαν, αφού προηγουμένως απέκλεισεν της θέσεως του πρωθυπουργού τον προταθέντα Γρ. Σπαντιδάκην και επέβαλε τον και τελικώς ορκισθέντα. Επαναστατική Επιτροπή αποτελουμένη εκ των: Συνταγματάρχου (ΠΖ) Ιωάννου Λαδά, Αντισυνταγματάρχου (ΠΒ) Μιχαήλ Μπαλοπούλου και Ταγματάρχου Ιωάννου Στειακάκη, ανακοινώνει εις τον Κωνσταντίνον Κόλλιαν την απόφασιν του Βασιλέως περί αναθέσεως εντολής σχηματισμού Κυβερνήσεως. Εκδίδονται τα υπ' αριθμόν 277, 278 και 279/21.04.1967 Βασιλικά Διατάγματα δι' ων διορίζονται τα μέλη της Επαναστατικής Κυβερνήσεως, ως και το υπ' αριθμόν 280/21.04.1967 ΒΔ δι' ου τίθεται εις ισχύν ο Νόμος «Περί Καταστάσεως Πολιορκίας». Η σύνθεσις της Πρώτης Επαναστατικής Κυβερνήσεως, της ωρκισθείσης ενώπιον της ΑΜ του Βασιλέως περί ώραν 17:30 της Παρασκευής 21ης Απριλίου 1967, ήτο: Πρωθυπουργός : Κωνσταντίνος Κόλλιας, τ. Εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως & Υπουργός Εθνικής Αμύνης : Γρηγόριος Σπαντιδάκης, Αντιστράτηγος (ΤΘ), Αρχηγός ΓΕΣ Υπουργός Προεδρίας : Γεώργιος Παπαδόπουλος, Συνταγματάρχης (ΠΒ) Υπουργός Συντονισμού : Νικόλαος Μακαρέζος, Συνταγματάρχης (ΠΒ) Υπουργός Εσωτερικών : Στυλιανός Παττακός, Ταξίαρχος (ΤΘ) Την 22αν Απριλίου 1967, η Κυβέρνησις συμπληρούται διά της ορκωμοσίας των κάτωθι υπουργών και υφυπουργών: Υπουργός Εξωτερικών : Παύλος Οικονόμου-Γκούρας, Πρέσβυς ε.ε. Υπουργός Παιδείας & Θρησκευμάτων : Κων/νος Καλαμποκιάς, Αρεοπαγίτης Υπουργός Δικαιοσύνης : Κων/νος Ροζάκης, Αρεοπαγίτης Υπουργός Γεωργίας : Αλέξανδρος Ματθαίου, καθηγητής Μέσης Παιδείας Υπουργός Υγείας και Προνοίας : Ευστάθιος Πουλαντζάς, Γενικός Διευθυντής του ιδίου Υπουργείου Υπουργός Δημοσίας Τάξεως : Παύλος Τοτόμης, Οικονομολόγος Υπουργός Εμπορίου : Γεώργιος Παπαδημητρακόπουλος, Χημικός, Βιομήχανος, Πρόεδρος του ΕΒΤΕ Υπουργός Εργασίας : Αλέξανδρος Λέκκας, Σύμβουλος της Επικρατείας Υπουργός Οικονομικών : Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος, Δικηγόρος Υπουργός Δημοσίων Έργων : Παύλος Τσαρούχης, Αντιεισαγγελεύς του Αρείου Πάγου Υπουργός Συγκοινωνιών : Ιωάννης Τσαντίλας, Εισαγγελεύς Εφετών Υπουργός Βιομηχανίας : Νικόλαος Οικονομόπουλος, Αρεοπαγίτης Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας : Αθανάσιος Αθανασίου, Αντιναύαρχος ε.α. Υπουργός Βορείου Ελλάδος : Δημήτριος Πατίλης, Υποστράτηγος ε.α. Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης : Γεώργιος Ζωιτάκης, Αντιστράτηγος, Διοικητής Γ΄ ΣΣ Υφυπουργός Συντονισμού : Ιωάννης Ορλάνδος Ροδινός, Οικονομολόγος Υφυπουργός Οικονομικών : Σπυρίδων Λιζάρδος, Γενικός Διευθυντής ΔΕΦΩ Υφυπουργός Εμπορίου : Γεώργιος Γεωργακέλος, Πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητήρίου Υφυπουργός Προεδρίας : Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου, Δημοσιογράφος - συγγραφεύς Σ.Σ.: Διά το πρώτον Διάγγελμα της Εθνικής Επαναστάσεως προς τον Ελληνικόν Λαόν, βλέπε: "Ιστορικά Κείμενα" / "Επαναστατικόν Διάγγελμα". Εις το πρώτον Υπουργικόν Συμβούλιον, το συγκληθέν την 26.04.1967 παρίσταται και η Α.Μ. ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος. Την 6ην Μαϊου 1967 εκδίδεται η Α΄ Συντακτική Πράξις «Περί Ασκήσεως της Συντακτικής και Νομοθετικής Εξουσίας και Τροποποιήσεως του Συντάγματος», ως και η Β΄ Συντακτική Πράξις δι' ης επικυρούται το υπ' αριθμόν 280/21.04.1967 Βασιλικόν Διάταγμα. ΤΑ ΚΙΝΗΤΡΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ Πλείσται όσαι προσπάθειαι έχουν καταβληθεί όπως δημιουργηθή η εντύπωσις ότι η Επανάστασις της 21ης Απριλίου 1967 ήτο εν απλούν "πραξικόπημα" υποκινηθέν υπό των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Η στοιχειώδης εντούτοις και μόνον λογική, επαρκεί διά την κατάρριψιν αυτού του μύθου. Εάν τις συγκρίνη τας τύχας του Γεωργίου Παπαδοπούλου και των λοιπών Πρωτεργατών της Επαναστάσεως, προς αυτάς γνησίως αμερικανοκινήτων πραξικοπηματιών και δικτατόρων ανά την υφήλιον, διαπιστώνει ότι ουδέ εφυγαδεύθησαν εις το εξωτερικόν, ουδέ απήλαυσαν του "ενδιαφέροντος" και της "στοργής" του αμερικανικού καθεστώτος, ουδέ κατήλθον της εξουσίας κατά μίαν δεκάραν πλουσιότεροι απ' ότε ανήλθον εις αυτήν. Τούτων αν μη επαρκούντων, δύναται τις όπως ανατρέξη εις το βιβλίον (του Αλέξη Παπαχελά) "Ο Βιασμός της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ο Αμερικανικός Παράγων 1947 - 1967." (Εκδ. Εστίας 1997), εις ο αποδεικνύεται ότι αι αμερικανικαί μυστικαί υπηρεσίαι ουδεμίαν ανάμειξιν ή έστω απλήν γνώσιν περί της Επαναστάσεως είχον. Έμπρακτος δε διακήρυξις αυτού αποτελεί το υπό των ΗΠΑ επιβληθέν embargo την 25ην Απριλίου 1967! Η Επανάστασις της 21ης Απριλίου 1967, υπήρξε μία καθαρά ελληνοκίνητος επέμβασις σύμφωνος προς τας παραδόσεις του Ελληνικού Στρατού, δι' ο και οι Πρωτεργάται της τιμωρούνται ισοβίως διότι επραγματοποίησαν αυτήν άνευ της εγκρίσεως (ουδέ καν της απλής γνώσεως) των ξένων (βλ. ΗΠΑ) κέντρων αποφάσεων. ΣΥΝΤΟΜΟΝ ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΝ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΤΤΑΚΟΥ «Χωρίς τον Παπαδόπουλον η Επανάστασις δεν θα εγίνετο, αλλά χωρίς τον Παττακόν δεν θα επετύγχανε». Σπυρίδων Β. Ζουρνατζής Εγεννήθην την 8ην Νοεμβρίου 1912 εις το χωρίον Αγία Παρασκευή της Επαρχίας Αμαρίου του Νομού Ρεθύμνης. Τας τέσσαρας τάξεις του Δημοτικού εφοίτησα εις το χωρίον μου. Τας δύο τελευταίας τάξεις του Δημοτικού εφοίτησα εις το γειτονικόν χωρίον Νίθαυρις. Τας έξ τάξεις του Γυμνασίου ετελείωσα εις την πρωτεύουσαν του Νομού, Ρέθυμνον, το έτος 1930. Την 1ην Νοεμρίου 1930 κατετάγην εθελοντής με βαθμόν Δεκανέως εις το 4ον Σύνταγμα Ιππικού Θεσσαλονίκης. Τον Σεπτέμβριον του 1934 εισήλθον εις την Σχολήν Ευελπίδων. Το 1937 απεφοίτησα με τον βαθμόν του Ανθυπιλάρχου. Τον Αύγουστον 1940 υπηρετών εις το Δ΄ Σύνταγμα Ιππικού Ελευθερουπόλεως Καβάλας, προήχθην εις τον βαθμόν του Υπιλάρχου. Επολέμησα ως διοικητής Ίλης Πολυβόλων της ΙΙας Ομάδος Αναγνωρίσεως της ΙΙας Μεραρχίας Πεζικού εις το Αλβανικόν (:Βορειοηπειρωτικόν) Μέτωπον εναντίον των Ιταλών εισβολέων από 28 Οκτωβρίου 1940 έως τέλους Απριλίου 1941. Τους τελευταίους τρείς μήνας επολέμησα ως διοικητής του 5ου Λόχου Πεζικού του 11ου ΣΠ Τριπόλεως, της αιτήσει μου, εν επαφή με εχθρόν εις "Πράσινον Λόφον" νοτίως Τεπελενίου. Κατά την Κατοχήν επολέμησα εναντίον των τριών κατακτητών, ως μέλος της αντιστασιακής Οργανώσεως "Όμηρος" παρασημοφορηθείς. Κατά τον "Κόκκινον Δεκέμβριον" επολέμησα παρά το πλευρόν της νομίμου κυβερνήσεως (3 Δεκεμβρίου 1944 - 12 Φεβρουαρίου 1945). Κατά τον Κ/Συμμοριτοπόλεμον (30.03.1946 - 29.08.1949) επολέμησα ως διοικητής Ίλης Αρμάτων "ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ", ομοίως παρά το πλευρόν της νομίμου κυβερνήσεως. Ημείφθην με 3 Αριστεία Ανδρείας, 7 Πολεμικούς Σταυρούς, 2 Μετάλλια Εξαιρέτων Πράξεων και με όλα τα εν καιρώ ειρήνης απονεμόμενα μετάλλια και παράσημα εις τους ευ ποιούντας. Επίσης μου απενεμήθησαν παράσημα υπό 11 κρατών τα οποία επεσκέφθην, ως Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως. Την 21ην Απριλίου 1967 συμμετέσχον εις την Επανάστασιν ως Διοικητής του εις Γουδί εδρεύοντος Συγκροτήματος Τεθωρακισμένων με τον βαθμόν του Ταξιάρχου. Την 5ην ώραν μ.μ. της ως άνω ημέρας ωρκίσθην ως Υπουργός Εσωτερικών. Την νύκτα της 13.12.1967 ωρκίσθην ως Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως και Υπουργός Εσωτερικών, αποστρατευθείς με τον βαθμόν του Υποστρατήγου. Την 08.10.1973 παρητήθην, μετά των λοιπών στρατιωτικών μελών της Επαναστατικής Κυβερνήσεως, και ιδιώτευσα. Την 23ην Οκτωβρίου 1974 εξετοπίσθην εις την νήσον Κέαν με κατηγορίαν ψευδή. Την 20ην Ιανουαρίου 1975 προεφυλακίσθην με βούλευμα στηριχθέν εις ποινικόν Νόμον αναδρομικής ισχύος (!), το Δ΄ Ψήφισμα. Την 23ην Αυγούστου 1975 κατεδικάσθην εις θάνατον, βάσει του ανωτέρω απανθρώπου νόμου. Η θανατική ποινή μετετράπη εις ισόβιον κάθειρξιν, την οποίαν εκτίω επί 19ον ήδη έτος με διακοπήν από 28.09.1990, λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας μου, ανανεουμένης, της διακοπής, ανά 5μηνον κατόπιν δικαστικής αποφάσεως 3μελούς Εφετείου Κακουργημάτων. (Απρίλιος 1999). ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΗΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 Ανατρέχων τις σήμερον, τριάκοντα-τρία έτη μετά την Εθνεγερσίαν της 21ης Απριλίου 1967, εις τα δημοσιεύματα και τας ανασκοπήσεις των συγχρόνων ΜΜΕ, έκπληκτος διαπιστοί ότι βρίθουν "αντιστασιακών γεγονότων", ενώ απουσιάζει παντελώς παν σχετικόν με την προσφοράν και το έργον της Επαναστάσεως. Ως αν κατά την περίοδον αύτην ουδέν δημόσιον κτίριον, ουδέν νοσοκομείον, ουδεμία οδός, ουδέν φράγμα, ουδέ το ελάχιστον επαρήχθη, αλλ’ άπαντα "μαγικώς ανεφύησαν" την επομένην της "μεταπολιτεύσεως"! Πας φιλαλήθης ευκόλως δύναται ν’ ανακαλύψη την αληθήν διάστασιν του κολοσσιαίου Έργου της Επαναστάσεως. Επί παραδείγματι, το ιστορικόν σύγγραμα του Αντιπροέδρου αυτής Στρατηγού Στ. Παττακού "21η Απριλίου 1967 - 8η Οκτωβρίου 1973 / Ημέραι και Έργα" εκτενώς πραγματεύεται και μνημονεύει αυτά. Ακροθιγώς ας επιτραπή όπως αναφερθούν: Κατασκευή Φραγμάτων Ηλεκτροπαραγωγής Αλιάκμονος Καστρακίου Πολυφύτου Επέκτασις Θερμοηλεκτρικών Μονάδων Ερετρίας Πτολεμαϊδος Κατασκευή μεγάλων Γεφυρών Μέγδοβα Ρυμνίου (Αλιάκμονος) Σερβίων (Αλιάκμονος) Κατασκευή Αεροδρομίων Ζακύνθου Καβάλας Κυθήρων Λήμνου Μυκόνου Πάρου Ρόδου Σάμου Σκιάθου Χίου Αρδευτικά Έργα Αγρινίου - Μεσολογγίου Έβρου Νέστου Πηνειού Ηλείας Σερρών Κτίρια Κρατικά Μέγαρα Διοικητηρίου ΟΛΠ Εθνικού Νομισματοκοπείου ΕΙΡΤ ΟΣΕ ΟΤΕ Πολεμικού Μουσείου Υπουργείου Εξωτερικών Δικαστικά Μέγαρα Αθηνών Θεσσαλονίκης Ιωαννίνων Λαρίσης Πατρών Επεκτάσεις Νοσοκομείων Αντικαρκινικού Βενιζελείου Γενικού Κρατικού Έναρξις κατασκευής Πανεπιστημιουπόλεων Αθηνών Θεσσαλονίκης Πατρών Επέκτασις Ηλεκτροφωτισμού Επίγειος Δορυφορικός Σταθμός Θερμοπυλών Επέκτασις Οδικού Δικτύου Ανδριάς Ελευθερίου Βενιζέλου εις Αθήνας και Χανιά ΔΙΩΞΕΙΣ ΚΑΙ "ΔΙΚΑΙ" ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΕΩΣ 24.08.1974 : Αποστρατεύεται ο επίορκος Ταξίαρχος (ΠΖ) Δημήτριος Ιωαννίδης, ο προδότης της Κύπρου, κατόπιν αποφάσεως του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου. 28.08.1974 : Διατάσσεται δικαστική έρευνα διά τα "γεγονότα του Πολυτεχνείου". 04.09.1974 : Ασκείται δίωξις δι’ απάτην εις βαθμόν κακουργήματος, κατά της Δεσποίνης Παπαδοπούλου, συζύγου του Εθνάρχου. 09.09.1974 : Κατατίθεται μήνυσις του δικηγόρου Αλεξάνδρου Λυκουρέζου, κατά 15 Πρωτεργατών της Επαναστάσεως. 21.09.1974 : Με απόφασιν του Υπουργού Εθνικής Αμύνης Ευ. Αβέρωφ, τίθενται εις διαθεσιμότηταν 36 Αξιωματικοί, μεταξύ των οποίων και οι κ.κ. Νικόλαος Ντερτιλής και Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος. 23.10.1974 : Ο επίορκος Ταξίαρχος ε.α. Δημήτριος Ιωαννίδης παραμένει ελεύθερος "διότι δεν φέρεται έχων συνεργασίαν με τους εκτοπισθέντας". 05.11.1974 : Ασκείται δίωξις υπό του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Εφετών Μενελάου Κουτσάκου, εναντίον των Επαναστατών και των συνεργατών των, επι τη βάσει των κατατεθέντων μηνύσεων των δικηγόρων Αλ. Λυκουρέζου, Δημ. Χαρισιάδη και της "Ενώσεως Δημοκρατικών Δικηγόρων". 12.11.1974 : Κατατίθεται μήνυσις κατά των Μητροπολιτών Φλωρίνης Αγουστίνου Καντιώτη και Ελευθερουπόλεως Αμβροσίου, ως και κατά του Μιχαήλ Ρουφογάλη τέως αρχηγού της ΚΥΠ, ως συμμετασχόντων εις "συνομωσίαν" προς ανατροπήν του Προέδρου της Κύπρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. 08.01.1975 : Κατόπιν διαταγής του Α/ΓΕΕΘΑ Διονυσίου Αρμπούζη, αφαιρείται ο "Αναγεννώμενος Φοίνιξ" εκ του εθνοσήμου των πηληκίων και όλων των διακριτικών των στρατιωτικών. Διατηρείται εντούτοις διά τεχνικούς λόγους εις τα κόμβια και ξίφη των Αξιωματικών. 09.01.1975 : Ο Υπουργός Δικαιοσύνης Κ. Στεφανάκης καταθέτει εις την Βουλήν σχέδιον ψηφίσματος δι’ ου προτείνεται ότι η Επανάστασις της 21ης Απριλίου 1967 δεν εδημιούργησεν Δίκαιον. 14.01.1975 : Συλλαμβάνεται και οδηγείται εις τας φυλακάς Κορυδαλλού, ο επίορκος Ταξίαρχος ε.α. Δημήτριος Ιωαννίδης, μετά την άρνησίν του να καταθέση εις τον ανακριτήν Γ. Βολτήν, και την παράδοσιν προς αυτόν απλού υπομνήματος. 03.02.1975 : Προφυλακίζεται εις τον Κορυδαλλόν ο τέως Αντιβασιλεύς Γεώργιος Ζωϊτάκης. Ομοφωνία ανακριτού Γ. Βολτή και Εισαγγελέως Μεν. Κουτσάκου, αποφασίζεται η μή προφυλάκισις του τέως Αντιπροέδρου της Δημοκρατίας Οδυσσέως Αγγελή. 24.02.1975 : Συλλαμβάνονται 39 Αξιωματικοί με την κατηγορίαν της απόπειρας προς στάσιν (σχεδιαζομένης υπό την ηγεσίαν των: Υποστρ/γου Παπαδάκη, Ταξ/χου Νικολάου Ντερτιλή και Ταξ/χου Μανιάτη). Μεταξύ των συλληφθέντων ο Ταξ/χος Νικόλαος Ντερτιλής και ο Τ/χης Παρασκευάς Μπόλαρης. 07.03.1975 : Η Κυβέρνησις, με την σύμφωνον γνώμιν ολοκλήρου της Αντιπολιτεύσεως, αναβάλλει επ’ αόριστον την δίωξιν των υπευθύνων της τραγωδίας της Κύπρου, ιδία δε του επιόρκου Ταξιάρχου ε.α. Δημητρίου Ιωαννίδη. 16.03.1975 : Με την αποστράτευσιν 141 Αξιωματικών εξ όλων των Κλάδων και Όπλων, θεωρείται ως περατωθείσα η "κάθαρσις" εις τους κόλπους των Ενόπλων Δυνάμεων. 03.1975 : Προφυλακίζεται εις τον Κορυδαλλόν ο Οδυσσεύς Αγγελής. 24.04.1975 : Ο Εφέτης - ανακριτής Κωνσταντίνος Ποταμιάνος εισηγείται την μή δίωξιν 104 μηνυθέντων πρωθυπουργών, υπουργών και υφυπουργών της περιόδου 1967 - 1974, με το αιτιολογικόν του "στιγμιαίου" αδικήματος. Ο Αντιεισαγγελεύς Εφετών Νικόλαος Γιαννούσης συμφωνεί και παραπέμπει το θέμα εις το Συμβούλιον Εφετών εισηγούμενος τον τερματισμόν της διώξεως. 25.04.1975 : Προφυλακίζεται εις τον Κορυδαλλόν ο Νικόλαος Ντερτιλής, κατηγορούμενος διά τα "γεγονότα του Πολυτεχνείου". 22.05.1975 : Με βούλευμα του 5μελούς συμβουλίου Εφετών παραπέμπονται εις δίκην με τας κατηγορίας της "εσχάτης προδοσίας" και της "στάσεως", 24 Πρωτεργάται της Επαναστάσεως. 02.06.1975 : Νομοθετική ρύθμισις καταργεί οριστικώς το έμβλημα του "Αναγεννωμένου Φοίνικος". 17.06.1975 : Αδάμας εν βορβόρω, η αγόρευσις του Εισαγγελέως Εφετών Δ. Καραπιπέρη χαρακτηρίζει το έργον της ΕΣΑ «ευγενές, εξ αγαθής προθέσεως», «τιμητικήν» την συμμετοχήν εις τας Εθνοσωτηρίους Κυβερνήσεις, «Επανάστασιν» δε την 21ην Απριλίου 1967. 21.07.1975 : Αρχίζει εις το Διαρκές Στρατοδικείον Αθηνών, η δίκη 21 Αξιωματικών κατηγορουμένων διά τα γεγονότα της 24.02.1975. 27.07.1975 : Ασκείται ποινική δίωξις κατά 78 συνεργών της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967. 07.08.1975 : Αρχίζει εις το Έκτακτον Στρατοδικείον Αθηνών η δίκη 18 Αξιωματικών και 14 Οπλιτών του ΕΑΤ-ΕΣΑ. Μεταξύ των κατηγορουμένων οι κ.κ. Αγγελής, Αντωνόπουλος, Γκόρος, Γκουτέβας, Δεμερτζίδης, Διαμαντόπουλος, Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος, Καίνιχ, Κόφας, Ευάγγελος Μάλλιος, Μόγιανος (ερήμην, ως φυγόδιξ εις το εξωτερικόν), Πεταλάς, Οικονόμου, Παπαχαραλάμπους, Πέτρου, Αν. Σπανός, Τσάλας, Νικόλαος Χατζηζήσης, κ.α. 09.08.1975 : Λήγει εις το Διαρκές Στρατοδικείον Αθηνών η δίκη των 21 Αξιωματικών, των κατηγορουμένων διά τα γεγονότα της 24.02.1975. Αθωούνται 7 μεταξύ των οποίων και ο Αντ/χης ε.α. Ιωάννης Στειακάκης, καταδικάζονται δε 14 μεταξύ των οποίων ο Ταξ/χος ε.α. Γεώργιος Λαμπούσης εις 12ετήν κάθειρξιν, και ο Τ/χης ε.α. Παναγιώτης Μπόλαρης εις 11ετήν κάθειρξιν. 29.08.1975 : Δήλωσις Κωνσταντίνου Καραμανλή: "όταν ομιλούμε για ισόβια δεσμά, εννοούμε ισόβια δεσμά". 13.09.1975 : Λήγει η δίκη των Αξιωματικών του ΕΑΤ-ΕΣΑ. Αθωώνονται 15 κατηγορούμενοι. Επιβάλλονται αι ακόλουθαι ποιναί: Νικόλαος Χατζηζήσης - 23 έτη (κάθειρξις), Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος - 20 έτη (κάθειρξις), Αν. Σπανός - 20 έτη (κάθειρξις), Τσάλας - 15 έτη, Κόφας - 7 έτη, Πέτρου - 6 έτη, Αντωνόπουλος - 6 έτη, Αγγελής - 5 έτη, Πεταλάς - 5 έτη, Δεμερτζίδης - 4 έτη, Καίνιχ - 3 έτη, Διαμαντόπουλος - 2 έτη, Παπαχαραλάμπους - 2 έτη, Οικονόμου - 1 έτος με αναστολήν, Γκόρος - 6 μήναι με αναστολήν, Γκουτέβας - 5 μήναι με αναστολήν. 20.09.1975 : Παραπέμπονται εις το Στρατοδικείον οι Δημ. Ιωαννίδης, Μιχ. Πηλιχός και Ηλίας Νικολόπουλος, κατηγορούμενοι διά την καταστροφήν του αρχείου της ΕΣΑ. 13.10.1975 : Αρχίζει εις το Στρατοδικείον Αθηνών η δίκη 36 Αξιωματικών και Οπλιτών κατηγορηθέντων διά "βασανισμούς" κρατουμένων. Μεταξύ αυτών και οι κ.κ. Αγγελής, Αντωνόπουλος, Γκόρος, Γεωργακόπουλος, Δεμερτζίδης, Ζουλινός, Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος, Μανουσακάκης, Παύλος Παναγιωτίδης, Πεταλάς, Αν. Σπανός, Τσάγλας, Νικόλαος Χατζηζήσης, κ.α. 16.10.1975 : Αρχίζει εις τας φυλακάς Κορυδαλλού η διεξαγωγή της δίκης διά τα "γεγονότα του Πολυτεχνείου". Μεταξύ των κατηγορουμένων οι Στ. Βαρνάβας (Αντ/γος), Θρασύβουλος Γιοβάνης (Ταξ/χος), Μιχαήλ Γουνελάς (Υπίλαρχος), Νικ. Δασκαλόπουλος, Νικ. Εφέσιος, Δημήτριος Ζαγοριαννάκος, Παν. Θεράτος, Δημήτριος Ιωαννίδης, Παντ. Καραγιάννης (Υποστρ/γος Χωροφυλακής), Νικ. Κέφης, Λάμπρος Κωνσταντέλλος (Ανθ/στης), Ιωάννης Λυμπέρης, Κωνσταντίνος Μαυροειδής, Θ. Μυλωνάς, Νικόλαος Ντερτιλής, Γεώργιος Παπαδόπουλος, Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (τότε ΓΓ Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως), Νικ. Ραφαηλάκης, Μιχαήλ Ρουφογάλης, Ηλ. Τσαπούρας, κ.α. 11.11.1975 : Αρχίζει εις το Μικτόν Κακουργιοδικείον Χαλκίδος η δίκη 15 Αξιωματικών και Υπαξιωματικών της Αστυνομίας. Μεταξύ των κατηγορουμένων και οι κ.κ. Γώγος, Κανέλλος, Κ. Καραπαναγιώτης, Β. Κραβαρίτης, Λουκόπουλος, Ευάγγελος Μάλλιος, Πέτρος Μπάμπαλης, Παύλου, Κ. Σμαϊλης, κ.α. 30.11.1975 : Λήγει εις το Μικτόν Κακουργιοδικείον Χαλκίδος η δίκη των Αξιωματικών της Αστυνομίας. Μετά την κατάρρευσιν των κατηγοριών επιβάλλονται συμβολικαί ποιναί 4 - 10 μηνών εις τους κ.κ. Γώγον, Λουκόπουλον, Ευάγγελον Μάλλιον και Παύλου, αθωώνονται δε οι λοιποί ένδεκα κατηγορούμενοι. 09.12.1975 : Λήγει η δίκη 36 Αξιωματικών και Οπλιτών κατηγορηθέντων διά "βασανισμούς" κρατουμένων. Εξ’ αυτών αθωώνονται 14 εις δε τους λοιπούς επιβάλλονται ποιναί φυλακίσεως από 3,5 μηνών έως και 7 ετών. Μεταξύ των καταδικασθέντων και οι κ.κ. Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος - 7 έτη, Νικόλαος Χατζηζήσης - 7 έτη, Αν. Σπανός - 5 έτη, Τσάγλας - 4 έτη, Γκόρος - 3 έτη, Αγγελής - 3 έτη, Αντωνόπουλος - 2,5 έτη, Μανουσακάκης - 2 έτη, Πεταλάς - 2 έτη, Δεμερτζίδης - 2 έτη, Ζουλινός - 2 έτη. 30.12.1975 : Εκδίδεται η απόφασις του Εφετείου διά τους κατηγορουμένους εις την δίκην των "γεγονότων του Πολυτεχνείου". Ποιναί ισοβίου καθείρξεως επιβάλλονται εις τους Δημήτριον Ιωαννίδην (7κις), Στ. Βαρνάβαν (3ς) και Νικόλαον Ντερτιλήν (άπαξ). Πολυετείς καθείρξεις εις τους Γεώργιον Παπαδόπουλον (25ετής), Ιωάννην Λυμπέρην (25ετής), Δημήτριον Ζαγοριαννάκον (25ετής), Παντελήν Καραγιάννην (25ετής) και Κωνσταντίνον Μαυροειδήν (25ετής). Έτεροι 12 (;) καταδικάζονται εις φυλάκισιν 25 ετών έως 5 μηνών, 12 (;) δε αθωούνται. ΖΗΤΩ Η 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 - ΖΗΤΩ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ - ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 - ΠΡΟΛΟΓΟΣ «Δεν νομίζω ότι πρέπει να ενδιαφέρεσθε με το ποίαν στάσιν ετήρησαν αι ξέναι χώραι έναντι ημών. Να ενδιαφέρεσθε διά το τί επράξαμεν ημείς ως Κυβέρνησις υπέρ ή κατά του Λαού (...)». Στυλιανός Γεωργίου Παττακός